آسمون دلش گرفته بود . به گمونم دلتنگ کسی بود . هیچ کس از راز آسمون خبر نداشت ...

 منم دلم گرفته بود ، دلتنگ کسی بودم . هیچ کس رازم و نمی دونست ...

پشت پنجره نشستم . آسمون منو دید . فهمید که دلم گرفته ، دلتنگم ...

بغض گلوی آسمون و گرفت ، داغ دلش تازه شد ... بارید ... قطره قطره راز دلش رو به من گفت ...

 بعد من و آسمون ، دو تایی ، گریه می کردیم و هیچ کس اشکهای ما رو نمی دید ... همه با خیال بارون ، زیر چتر دونفره ی خودشون قدم می زدن ...

 من و آسمون همدیگر رو بغل کردیم و به هم قول دادیم که رازمون رو به هیچ کس نگیم ...

حرف آخر : باز باران باترانه

              با گوهر های فراوان

              می خورد بر بام خانه

              من به پشت شیشه تنها ...

              .

              .

              .     

              می خورد بر شیشه و در

              مشت و سیلی

              آسمان امروز دیگر

 1_  آنچه که دوست نداری درباره ات گفته شود ، درباره ی دیگران مگوی . امام علی (ع)

.

.

.

.

2_ خوشرویی احسانی است بی هزینه . امام علی (ع)

.

.

.

.

.

3_ از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیزید که این دو کلید هر بدی است . امام محمد باقر (ع)

.

.

.

4_ هیچ بنده ای طعم ایمان را نمی چشد ؛ مگر اینکه دروغ را چه شوخی و چه جدی ترک کند . امام علی (ع)

.

.

.

.

5_ هر چه محبت داری نثار دوستت کن . اما هر چه اطمینان داری ، به پای او مریز . امام علی (ع)

.

.

.

.

6_ مومن نه ترسوست ، نه آزمند ، و نه تنگ چشم . امام علی (ع)

.

.

.

.

7_ نادان اسیر زبان خود است . امام هادی (ع)

.

.

.

.

8_ بخل ننگ است و ترس نقصان . امام علی (ع)

.

.

.

.

9_ اعتبار مرد به عقل اوست و هر که عقل ندارد ، دین ندارد . پیامبر اکرم (ص)

.

.

.

.

10_ در دنیا قدر کسی بیشتر است که دنیا در نظرش قدر ندارد . پیامبر اکرم (ص)

.

.

.

 مسیح عزیز !

می دانی و می دانم که پاکی همیشه غبار کثیف ظلم را به خود دیده است ...

و تو نیز ، همچون دیگر پاکان ، زخم دیده هستی ...

از همان زمان که آن حواری خائن ، به خیال خودش ، تو را به کام مرگ فرستاد ...

و تا اکنون ... که بی دینان مسیحی نما با اهانت به بزرگترین انسان تاریخ قلبت را  آزرده می سازند ...

می دانی و می دانم که پاکی همیشه مظلوم ترین عضو تاریخ بوده است ...

می دانی و می دانم که ظلم تا ابد پایدار نیست ...

می دانی و می دانم که سکوت چیزی کم از ظلم نیست ...

ولی اکنون من نمی دانم که چه باید کرد ؟ ... اکنون که صفحات تاریخ با ظلم ورق می خورد ... و تاریخ نویسان نامش را آزادی بیان می گذارند ... اکنون که پاکی و زیبایی و قداست و معصومیت و بزرگی ، همه در دستهای کثیف نااهلانی که خود را پیرو تو می نامند ، به سخره گرفته شده ...

مسیح عزیز !

میدانم که دردم را می دانی ، قبل از آن که چیزی بگویم ... می دانم که خود ، درد آشنایی ... می دانم که حلقه ی اشک چشمانم به اقیانوسی متصل است که به اندازه ی تمام پاکان و پاک دوستان وسعت دارد ... اما ...

مسیح عزیز !

درد را همه می دانند .

اما دوا چیست ؟ ...

یاری ام کن ...

برایم طلب یاری کن ... از آنکه پیشش رو سیاهم ...

                             *     *     *

با امید روزی که پاکی بر بالاترین مسند دنیا حکمرانی کند ...

روزی که منجی حقیقی ظهور خواهد کرد ... و تو همگام با او به نماز خواهی ایستاد ... و نور حق و عدالت برهمه جه خواهد تابید ...

کار قشنگیه ، نامه به مسیح ...

با این امید که تلاش همه ی دوستان به نتیجه ای درخور برسه ، من هم از چند نفر  از دوستان دعوت می کنم که این تلاش رو ادامه بدن :

ساغر هستی _ ساغر

صاحبدل _ پرپر

مرا صدا کن شبی _ یاسین

شرمنده ! کس زیادی رو نمی شناسم . ولی هر کسی رو که دوست داره شرکت کنه دعوت می کنم ... 

و هر کس دیگه ای که « حلقه ی اشک چشمانش به اقیانوسی متصل است که به اندازه ی تمام پاکان و پاک دوستان وسعت دارد ... » ...

حوا در باغ عدن قدم می زد که مار به او نزدیک شد و گفت : این سیب را بخور .

حوا که درسش را از خداوند آموخته بود ، امتناع کرد .

مار اصرار کرد : این سیب را بخور . چون باید برای شوهرت زیباتر شوی .

حوا پاسخ داد : نیازی ندارم . او که جز من کسی را ندارد !

مار خندید : البته که دارد !!!

حوا باور نمی کرد . مار او را به بالای یک تپه به کنار چاهی برد .

_ آن پایین است . آدم او را آنجا مخفی کرده است .

حوا به درون چاه نگریست و بازتاب تصویر زن زیبایی را در آب دید ... و سپس سیبی را که مار به او پیشنهاد می کرد ، خورد .

                                        *   *   *

حرف آخر : حسد ایمان را می خورد ؛ همان گونه که آتش هیزم را ...  _ امام صادق (ع)

باز کن پنجره ها را که نسیم

روز میلاد اقاقی ها را جشن می گیرد .

و بهار

روی هر شاخه ، کنار هر برگ

شمع روشن کرده است .

باز کن پنجره ها را ای دوست

حالیا معجزه ی باران را باور کن

و سخاوت را در چشم چمن زار ببین

و محبت را در روح نسیم ...

که در این کوچه ی تنگ

با همین دست تهی

روز میلاد اقاقی ها را جشن می گیرد

خاک جان یافته است

تو چرا سنگ شدی ؟

تو چرا این همه دلتنگ شدی ؟

باز کن پنجره ها را

و بهاران را

باور کن .

                                                            فریدون مشیری

                                                *     *     *

عید نزدیکه ... بهارتون مبارک ...

حرف آخر : یا مقلب القلوب و الابصار

یا مدبر اللیل و النهار

یا محول الحول و الاحوال

حول حالنا الی احسن الحال

            حول حالنا الی احسن الحال

                       حول حالنا الی احسن الحال

                                    حول حالنا ...

                                         .

                                         .

زمین سردش بود ؛ زیرا ایمانش را از دست داده بود ، نه دانه ای از دلش سر در می آورد و نه پرنده ای روی شانه هایش آواز می خواند . قلبش از ناامیدی یخ زده بود و دست هایش در انجماد تردید مانده بود .

خدا به زمین گفت : عزیزم ، ایمان بیاور تا دوباره گرم شوی ؛ اما زمین شک کرده بود ، به آفتاب شک کرده بود ، به درخت شک کرده بود ، به پرنده شک کرده بود .

خدا گفت : به یاد می آوری ایمان سال پیشت چگونه به پختگی رسید ؟ تو داغ و پر شور بودی و تابستان شد ؛ و شور و شوقت به بار نشست و کم کم از آن شوق و بلوغ به معرفت رسیدی ، نام آن معرفت را پائیز گذاشتیم ؛ اما ... من به تو گفتم که از پس هر معرفتی ، معرفتی دیگراست وپرسیدمت که آیا می خواهی تا ابد به این معرفت بسنده کنی ؟ تو بی قرار معرفتی دیگر بودی ؛ و آن گاه به یادت آوردم که هر معرفت دیگر در پی هزار رنج دیگر است . تو برای معرفتی نو به ایمانی نو محتاجی ، اما میان معرفت نو و ایمان نو فاصله ای تلخ و سرد است که نامش زمستان است ؛ فاصله ای که در آن باید خلوت و تأمل و تدبیر را به تجربه بنشینی ، صبوری و سکوت و سنگینی را . و تو پذیرفتی . حال وقت آن است که از زمستان خود به در آیی و دوباره ایمان بیاوری و آنچه را از زمستان آموختی در ایمان تازه ات به کار بری ؛ زیرا که ماندن در این سکوت و سنگینی رسم ایمان نیست . ایمان شگفتی و شور و شادمانی است ، ایمان زندگی است .

                                                پس ، ایمان بیاور ، ای زمین عزیز .

                                                                       و بهاری دیگر را تجربه کن ...

حرف آخر : بیدار شو ای دل که جهان می گذرد

وین مایه ی عمر رایگان می گذرد

در منزل تن مخسب و غافل منشین

آیا تا به حال شده جایی نشسته باشید و یک دفعه دلتان بخواهد برای کسی که دوستش دارید ، کار نیک انجام دهید ؟