آدما خیلی اشتباه می کنن . اشتباهات ، جزئی از زندگی آدماس . جزئی که اغلب دوستش ندارن و دوست دارن از صفحه ی زندگی شون پاک بشه .
آدما بعضی وقتها اشتباهایی می کنن که اصلا انتظارش رو ندارن . گاهی وقتا مغرور می شن و فکر می کنن که غیر ممکنه سراغ بعضی از اشتباهها برن . ولی بعد از یه مدت دقیقا میرن و همون اشتباهو می کنن ! اینجاس که شیطون از پشت به اونا خنجر می زنه ...
آدما بعضی وقتا اشتباهشونو ادامه میدن . با اینکه می دونن ، کاری که دارن انجام می دن اشتباهه ، ولی بازم ادامه می دن . اونقدر ادامه می دن که از نفس می افتن ، از اشتباه کردن خسته می شن . بعد می شینن و پیش خودشون فکر می کنن که چه آدمای احمقی هستن . اون وقت تصمیم می گیرن که همین الان اشتباهشونو تموم کنن ، ولی ...
آدما گاهی وقتا مجبور می شن که اشتباهشونو ادامه بدن . اون موقع س که احساس حقارت می کنن . احساس می کنن کم آوردن ، بریدن . گیج می شن و نمی دونن چیکار کنن . فقط منتظر یه فرصتن تا هر چی زودتر اشتباهشونو تموم کن ...
آدما گاهی وقتا از اشتباهایی که انجام دادن سخت پشیمون می شن و تصمیم می گیرن که جبران کنن . همه ی تلاش شون رو هم می کنن ، ولی گاهی وقتا به این نتیجه می رسن که بعضی از اشتباها اصلا قابل جبران نیست . اون موقع دیگه واقعا واقعا پشیمون می شن و هزار بار به خودشون لعنت می فرستن ...
با اینکه اشتباه ، جزئی از زندگی آدماس ، ولی بهتره سعی کنن اشتباه نکنن ، یا اگه کردن ، دیگه ادامه اش ندن ، یا اگه ادامه دادن ، فورا تمومش کنن . و وقتی تمومش کردن ، سعی کنن حتما جبرانش کنن ...
پانوشت : فرض کنیم که منظورم از «آدما» شخص خاصی نبوده ... _______________________________________________
حرف آخر : بازگشت همه چیز به حال اول خود ، وقت گیر است و زمان می طلبد . بهتر است بی معطلی ، زندگی خود را شکل دهیم و دوباره بسازیم . پائولو کوئلیو